Yazdıkça yazmak, onu anlatmak istedim.
Çölleri yeşerten tebessümünü nasıl anlatayım ki?
Dudaklarının ardında parlayan dişlerini,
Peki her birisi ısırılmalık olan yanaklarını?
Onu gördükten sonra dünyayı anlayamıyorum.
Böyle bir dünyada nasıl güzel kalabilir bir insan?
İri kahve gözlerle nasıl böyle canlı bakabilir?
Ya bulurlarsa ve karartırlarsa onunda ruhunu? Eyvah!
Sevgilim! Peki, ona böyle diyebilir miyim acaba?
Onu sevme cüretini göstersem bana kızar mı?
Ya da neşesine zarar verir miyim onu severek?
Koruduğu huzuruna virüs gibi mi bulaşırım yoksa?
Onu çok seviyorum ama nasıl davranacağım bilmiyorum.
Onun söylediği şarkı olmak istiyorum ben.
Ses telleri arasından doğan kahkahası olmak istiyorum,
Ahenk içinde yer yüzüne dağılan notalar olmak…
Tenine değen gömleği olmak istiyorum.
Parmağındaki en parlak alyansı,
Uyuduğunda kucağında mırlayan kedisi olmak,
Onun huzurunun bekçisi olmak istiyorum ben.
03.09.2023 – 23.19 – Yusuf İbrahimoğlu